ای حُـسـن بی‌هـمـتا دچـار عـزّتم کن            با لطـفِ بـی‌انـدازه‌ات بـد عـادتـم کن

با این بـدِ بی‌آبـرو هم، هـمنـشـین شو            همصحبتم باش و به دور از غربتم کن

فـرزنـدِ هـادیَ الاُمـم؛ بـابـایِ مـهـدی            در مـیـهـمـانـیِ هـدایـت دعـوتـم کـن

آخر زمان است و زمام از دست رفته            دور از بـلایـایـم کـن و با غـیرتم کن

بـگـذار در دسـتـم بـراتِ ســامـرا را            کـنـج حـرم فکری برای حـاجـتم کن

مثل هـمـیـشه بعـدِ یک پـابـوسیِ ناب            با دستِ پُر رد کرده؛ از غم راحتم کن

عمری به من لطف خودت را گوشزد کن            اصلا بـیـا یک‌ریـز غـرقِ مـنّـّتـم کن

انگـورهای بـاغ تو جـنّت نشان است            یک دانه‌اش را مرحمت کن رحمتم کن

از گوشـۀ چـشـمت شبِ مـیـلادت آقا            عیدانه یک خوشه عنایت قسمتم کن!